ผมขอเล่าตั้งแต่เริ่มก็แล้วกัน เรื่องค่อนข้างยาว คือ ผมบังเอิญไปเจอ blog ของคนๆนึงชื่อว่า แจ๊ค ก็เป็นคนไทยธรรมดาเหมือนเรานี่แหละ อายุก็ค่อนข้างเยอะแล้วในตอนนั้น (สามสิบห้าขึ้นไม่แน่ใจ) ลูกอีกสาม เมียหนึ่ง ทั้งหมดห้าคน เขาอพยพไปอยู่แคนาดา (ขออภัยหาลิงค์ไม่เจอ) ผมอ่านแล้วก็แปลกใจมาก ว่าทำไมต้องไป ทำไมต้องแคนาดา ทำไมต้องไปเสี่ยง ทำไมๆๆๆๆ อยู่เมืองไทยไม่ดีตรงไหน
ปัญหาอยู่ตรงนี้ ที่ว่าผมมาย้อนคิดว่า ทำไมเราคิดว่าบ้านเราสุดยอด ใครๆก็อยากมาอยู่ เราก็หลงตัวเองว่าที่นี่สุดยอดทั้งที่ไม่เคยไปเหยียบบ้านเมืองอื่นเลย แล้วคุณมาพูดได้ไงว่าที่นี่ดีสุด โอเค ถ้ายังงั้นต้องพิสูจน์ด้วยตัวเอง ผมอยากรู้จริงๆว่ามันดียังไง ความอยากมากๆเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีมากทีเดียว
อุปสรรคมันเยอะ ก็เหมือนทุกเรื่องที่เราคิดจะเริ่มต้น มันยากเสมอ ต้องเอาชนะตรงนี้ให้ได้ แล้วก็มาดูว่า ถ้าเราจะไปบ้าง ต้องทำอะไรบ้าง ถึงจะได้ไป อธิบายนิดนึง ไปนี่ไม่ได้ไปเที่ยว คือไปอยู่ถาวร ต้องการเป็น Permanent Residence และต้องการได้ Citizen ด้วยคือไปเป็นพลเมืองของเขาเลย คือจะถือสัญชาติแคนาดาทั้งครอบครัว เริ่มคิดหรือยังครับ ว่าเรื่องแบบนี้มันจะเป็นไปได้ยังไง มันเป็นไปแล้ว มีคนทำมาก่อนกน้านี้แล้ว และเขาก็ทำสำเร็จ และคุณแจ๊คที่ว่านี้ ก็ได้มาหาผมที่บ้านที่เชียงใหม่ด้วย ผมได้เจอตัวจริงๆของเขา ได้คุยกัน เขามีตัวตน เขาทำได้ แล้วเราทำอะไรอยู่ ถ้ามีความฝันแล้วทุกวันนี้เรามัวทำอะไร
คุณแจ๊คมาหาที่บ้าน ไปกินเหล้ากัน เขาเป็นคนไทยเหมือนผมเปี๊ยบ เราไม่ต่างกัน ที่ต่างคคือ คนนึงมีความฝันและทำมัน อีกคนยังงงกับตัวเอง ผมถามตัวเองว่าเราพอใจแล้วหรือกับทุกวันนี้ มีเงินใช้ ลูกเมียสบาย งานก็ดี บริษัทก็ทำเงิน แต่นั่นคือคำตอบหรือเปล่า มันท้าทายไหม เดี๋ยวเราก็ตาย ชีวิตนี้ทำตามความฝันหรือยัง มีเป้าหมายจริงๆของตัวเองไหม ผมอึ้งเลย คือถามตัวเองนะ ไม่มีคำตอบ กูทำอะไรอยู่ และกูอยากทำอะไร โลกนี้กว้างใหญ่ กูเคยไปสัมผัสไหม
เรื่องยาวนึงนึงตรงที่ ผมเคยสมัครไปก่อนหน้านี้แล้ว เมื่อสักสองปีก่อน แล้วผมกรอกใบสมัครผิดบางส่วน เขาเลยส่งกลับมาทั้งหมดพร้อมเช็คค่าธรรมเนียม (ห้าหมื่นกว่าบาท) ผมท้อใจนิดๆ ไปแลกเงินคืนแล้วก็ไปเที่ยวญี่ปุ่น กะว่ากลับมาจะยื่นใหม่ ปรากฎว่ากลับมาเขาเปลี่ยนกฎแล้ว คือ อาชีพที่ผมยื่นได้ตอนนี้เขาเอาออกแล้ว (IT Manager) อ้าว ชิบหาย ยากกว่าเดิม แล้วจะทำไง ไม่มีอาชีพของเราเลยที่จะมีสิทธิ์ยื่นใบสมัคร ก็เลยท้อ เลิกความตั้งใจ หันมาทำบริษัทของตัวเอง และเอาเงินเก็บไปซื้อบ้้้านจัดสรร ใช้ชีวิตแบบชนชั้นกลางเมืองไทยต่อไป
ผ่านมาสองปี รู้สึกว่าไม่ใช่คำตอบ กลับมาทบทวนเรื่องนี้ใหม่ ปัญหามีอยู่อย่างเดียว คือ ผมเลิกล้มความตั้งใจ อย่างอื่นทั้งหมดไม่ใช่ปัญหา ไม่มีทางนี้มันต้องมีทางอื่น ผมลองมาคิดใหม่ว่า เราอยากอยู่แบบตายซาก แบบคนไม่มีความฝัน ไม่มีความหวังไปตลอดหรือ พลังชีวิตเราอยู่ไหน ทำไมมันเหือดแห้งไป เราชอบทำอะไรยากๆ ไม่ใช่ง่ายๆ เราต้องทำอะไรที่มันท้าทาย ชีวิตมันมีมากกว่านั้น อายุเราไม่นาน เดี๋ยวเราก็ตาย เราจะตายไปพร้อมกับความภาคภูมิใจหรือความสิ้นหวัง
ผมกลับมาเริ่มต้นใหม่ โอเค ดูว่าเงื่อนไขมันมีอะไรบ้าง ดูลิงค์นี้เงื่อนไขเขาเปลี่ยนตลอด http://www.cic.gc.ca/english/immigrate/skilled/index.asp ปรากฎว่าไอ้ชิบหาย ยากกว่าเดิมอีก คือ อาชีพที่เขาต้องการลดน้อยลง ไม่มีอาชีพของผมคือด้านไอที และต้องส่งผลสอบภาษาอังฤษคือ IELTS คะแนน 6.5 ขึ้นไป และต้องมี Job Offered ไปพร้อมด้วย คือ ต้องมีคนจ้างคุณแล้ว คุณถึงจะยื่นเรื่องขอไปได้ เดิมที่ว่ายากแล้ว ตอนนี้โคตรยาก (ณ วันที่เขียน)
แล้วปัญหามันอยู่ตรงไหน อยู่ที่มันยาก หรืออยู่ที่เราถอดใจ ผมเลือกแบบแรกคือ ถึงมันยากผมก็ยังจะสู้ ยังจะไป ถ้าทำเต็มที่สุดๆของชีวิตแล้วยังไม่ได้ไป ผมก็จะยอมรับมัน แต่ถ้าผมไม่ได้ทำเต็มที่ผมเองต่างหากที่จะต้องเสียใจ เสียดายวันเวลาที่ผ่านไป (เวลาสำคัญกว่าเงิน) ผมบอกตัวเองและบอกภรรยาว่า เราจะไปแคนาดากันทั้งครอบครัว ขอให้เตรียมตัวรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น และขอให้ภรรยาฝึกภาษาอังกฤษ เพื่อถ้าเกิดได้ไปแล้วเธอจะได้ช่วยดูแลส่งลูกๆไปโรงเรียน ซื้อของ ทำธุรกรรมต่างๆได้เอง เพราะตัวผมเองคงต้องทำงานประจำ ไม่มีเวลาว่าง
เรื่องตอนนี้เป็นเรื่องการเตรียมใจ ตั้งใจจริงที่จะไปแคนาดา ผมเล่าให้เพื่อนหลายคนฟัง บางคนก็เห็นด้วย บางคนก็คัดค้าน ผมเข้าใจพวกเขาทั้งหมด มีทั้งความรัก ความห่วงใย มิตรภาพมากมาย แต่ทั้งหมดคือ ผมยืนยันจะไปให้ได้ ผมตั้งใจให้บทความนี้เป็นกำลังใจให้หลายๆคนที่มีความมุ่งมั่น ไม่ว่าคุณตั้งใจจะทำอะไรก็ตาม คิดให้เยอะ คิดมากๆทุกแง่มุม และเมื่อตัดสินใจแล้ว ลงมือทำโดยไม่ต้องคิดมาก จัดเต็ม เต็มที่สุดในชีวิตที่คิดว่าจะทำได้ ทุ่มเททุกอย่างเพื่อสิ่งที่หวัง ผมเชื่อว่า วันนั้นจะต้องมาถึง วันที่ฝันของเราเป็นจริง
หมายเหตุ วันที่เขียนนี้ ผมยังไม่ได้ไปนะครับ เตรียมตัวอยู่ เรื่องหน้ามาคุยกันต่อว่าเตรียมตัวอะไรบ้าง อย่างไร ไม่ว่าบทจบของเรื่องนี้เป็นอย่างไร มันก็คงน่าสนใจไม่น้อยใช่ไหมครับ
