 |
| ตัวสูงจริงใหญ่จริง ดื่มนม ดื่มน้ำผลไม้เถอะ |
ปัญหาใหญ่ที่สุดตอนนี้คือ น้องใหม่จะชื่อ โก อะไรดี คิดกันมาเยอะ โกแกงมั่ง โกฮังมั่ง โกฮับ โกบลาๆๆๆ สุดท้ายแล้วมาลงตัวที่ บิงโก สำหรับเด็กผู้หญิง และ มาโก สำหรับเด็กผู้ชาย (ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าเพศอะไร)
 |
| สองโก จอมแสบ |
แผนการณ์ที่จะไปแคนาดาก็ยังคงเดิม สิ่งที่เราจะไม่มีวันทิ้งไปคือ ความฝัน อันนี้ขอให้ยึดให้มั่นแม้คุณไม่เหลืออะไร แต่ความฝันคุณต้องยังมี คนจำนวนมากมีเงินทอง แต่เขาแห้งแล้งเพราะเขาไม่มีความฝัน เขาถูกโลกปัจจุบันพรากความฝันไปจากเขาเสียแล้ว
ทุกวันนี้ผมก็ยังต้องไปฝึกทำอาหารอยู่เหมือนเดิม ที่ร้านเดิม ความเข้มข้นเหมือนเดิมทุกอย่าง ตอนนี้ทำเป็นหลายอย่างแล้ว อร่อยครับ ขอบอก ถามเจ๊ดูได้ แต่ก็ยังเหลืออีกหลายอย่างที่ต้องหัดทำเพิ่มและต้องทำให้คล่อง ความสามารถนี้จะช่วยให้ผมพาครอบครัวไปรอดได้ในช่วง settle ที่แคนาดา
ตอนแรกอยากไปเร็วๆ ผมจะยื่นแบบ Work Visa แต่ติดที่ว่าลูกๆจะไม่ได้รับสวัสดิการอย่างเต็มที่เหมือนกับ PR คืออาจจะไม่ได้ค่าเลี้ยงดูสำหรับเด็ก (แคนาดาเขาจ่ายให้สำหรับครอบครัวที่มีรายได้ไม่ถึงเกณฑ์) กรณีนี้ลูกสามคนน่าจะได้รับประมาณเกือบ 1000 เหรียญ ถ้าขาดตรงนี้ไปเราแย่เลย ก็เลยถอยมายื่นแบบ PR เอาดีกว่า รอนานหน่อยแต่ก็พอดีกับที่ โกตัวใหม่จะเกิดมาและโตสักหน่อยพอที่จะขึ้นเครื่องไปได้
การขึ้นเครื่องไปแคนาดาใช้เวลาประมาณ 18-20 ชั่วโมง ซึ่งถือว่านานมาก โดยเฉพาะสำหรับเด็ก พ่อแม่บางทีมักจะผสมยานอนหลับแบบอ่อนให้ลูกกิน เพื่อจะได้หลับยาว แต่ไม่ดีสำหรับเด็กโดยเฉพาะสมองมันโดนกด แต่ถ้าเด็กทารกก็ต้องระวังไม่ให้เสียงรบกวนคนอื่น และเป็นภาระของแม่ที่จะต้องอุ้มอยู่เกือบตลอดเวลา
ตอนนี้ก็รอกลางปีนี้ที่ CIC จะเปิดให้ยื่น PR แบบเดิมได้ และฝึกฝีมือต่อไป ฝึกภาษาต่อไป ดูแลลูกที่กำลังจะเกิดมา เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการไปปักหลักในต่างแดน วางแผนดูแลบริษัทที่เมืองไทย ฝากฝังงานไว้กับคนที่ไว้ใจได้ ผลักดันบริษัทไปข้างหน้าให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องได้ทำงานที่ดี มีความสุข และได้ผลตอบแทนที่อยู่ได้สบาย ไม่เดือดร้อนและมีเงินเก็บ มีหลักชีวิตที่มั่นคง นั่นแหละคือที่ผมทำอยู่และจะทำต่อไป
