ผมไม่ได้ทำ รีวิวเชียงใหม่ แล้วนะครับ

หลายคนอาจจะรู้แล้วแต่หลายคนก็คงยังไม่รู้ เอาชัดๆบอกตรงนี้เลยว่าไม่ได้ทำแล้ว แต่ยังเป็นที่ปรึกษาอยู่นะ ยังไม่ได้ไปไหน

ตั้งแต่เดือนพฤษภาคมเป็นต้นมา ก็ได้มีทีมบริหารชุดใหม่เข้ามาจัดการและดำเนินกิจการของรีวิวเชียงใหม่ไปแล้ว ผมเองก็ไม่ได้มีบทบาทใดๆอีกต่อไป ถ้าตามเพจก็น่าจะเห็นประกาศนั้นนะครับ

แล้วผมทำอะไร

ตอนนี้ก็ไม่ได้ทำอะไรครับ ว่างงานบอกเลย กิจกรรมที่ทำทุกวันนี้ก็มี

1. ปั่นจักรยาน

2. เรียนภาษาอังกฤษ

3. เลี้ยงลูกอยู่บ้าน

4. จับโปเกม่อน

5. รองรับเพื่อนๆมาเที่ยวหาที่บ้าน

ก็มีเท่านี้จริงๆ ประเด็นคือจะบอกว่า “ว่างงาน” ไม่มีอะไรทำ ใครมีอะไรให้ทำติดต่อมาได้เลย ความสามารถก็ตามที่เห็นนั่นแหละครับ ออกแนวติ๊งต๊องซะมากกว่า

ในรูปคือไปปั่นจักรยาน ตอนนี้มีเวลาก็ไปปั่นมากหน่อย กลางวันเรียนภาษาอังกฤษ เช้ามาก็ส่งลูกไปโรงเรียน เย็นมาก็สังสรรค์ตามประสาคนอายุสี่สิบอัพ

เหงามั้ย ก็เหงานะ ถึงได้มาโพสนี้ไง อยากทำอะไรที่มันล้ำๆ คูลๆ แต่ก็ยังคิดไม่ออก พ่อว่างเบอร์แรง อันนี้คำพูดลูกสาวคนเล็ก

ถามว่าผมชอบทำอะไร

1. ชอบปั่นจักรยาน ใครมีทริปอะไรยังไง ชวนได้เลย ขึ้นเขาลงห้วยได้หมด

2. ชอบลงทุน ใครมีโปรเจคดีๆมาคุยกันได้ คนรุ่นใหม่พี่ยิ่งชอบ

3. ชอบดื่ม อันที่จริงน่าจะแปลว่าชอบพูดคุยแลกเปลี่ยนมากกว่า ชอบคุยกับคนเก่งๆ กินเหล้าด้วยแล้วมันสนุก

4. ชอบอ่านหนังสือ อันนี้ทำไม่ค่อยได้เพราะทุกวันนี้สมาธิสั้น มือถือกวนตลอด แต่ก็พยายามอ่านอยู่นะ ยังค้างอยู่ 4-5 เล่ม

5. ชอบ รีวิวเชียงใหม่ เพราะเป็นลูกรักของพี่เลย ฝากติดตามกันด้วยนะครับ ทีมงานใหม่ตั้งใจกันมากๆ อนาคตไกลแน่นอนครับ

ปล. ในรูปสีล้อจักรยานไม่เหมือนกัน เพราะล้อหลังเพิ่งเอาไปเปลี่ยนมา ส่วนล้อหน้าคือไม่เคยล้างเลย สมบุกสมบันกันมาหลายปี วันนี้มีเวลาจะล้างให้แล้วนะ

Search Post

Label :

5 เหตุผลที่ไม่ได้เขียน blog และ 5 ทางแก้ไข

 

ถ้าใครได้ติดตาม blog ของผมมาบ้างในสมัยก่อนจะรู้ว่าผมอัพ blog ค่อนข้างจะสม่ำเสมอ แต่ในช่วงปีหลังๆมานี้จะขาดๆหายๆ โดยเฉพาะปีหลังสุดนี้ห่างไปนานเป็นปีเลย นั่นสิมันหายไปไหนทำไมไม่เขียนต่อ

มันก็มีเรื่องราวหลากหลายที่เกิดขึ้นแต่ละคนก็คงจะต่างกันไป สำหรับผมคือ รู้อยู่แล้วว่าการเขียน blog มันดีแต่ก็ไม่ได้ทำ วันนี้เป็นวันหยุดยาวมีเวลาว่าง ก็เลยลองมาสำรวจตัวเองว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเรากันนะ

5 เหตุผลที่ไม่ได้เขียน blog ถ้าเขายังไม่ block ก็จะเขียนต่ออยู่นะ

1. ไม่มีแรงใจ มันไปไหนหมด - มันรู้สึกหมดไฟ จากที่เคยอยากแบ่งปันทุกเรื่องทุกอย่าง มันรู้สึกเหนื่อยไปหมด ไม่รู้พลังมันหายไปไหน พลังคงไม่หมดแต่ใจมันหมด อารมณ์คือแบบท้อแล้ว หมดแรง เหนื่อย กูท้อละ ไม่เอาละ
2. ไม่มีเรื่องจะเล่า เรื่องเศร้ามันเยอะ - ที่จริงมันก็มีเรื่องเล่าแหละ แต่มันกลายเป็นหมดความมั่นใจว่าจะเล่าดีมั้ย คือเหมือนเราเจอเรื่องที่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันจะดีหรือแย่ จะเล่าดีมั้ยวะ บางเรื่องมันก็เกี่ยวกับคนอื่นด้วยไง เราก็เออคิดว่า ไม่เล่าดีกว่า ไม่อยากกระทบใคร ไม่อยากยุ่งกับคน มันเยอะไปสำหรับเรา
3. ไม่เจอโควิด คิดไม่ถึงหรอก - มาถึงตอนนี้ (12.04.2021) เราเจอโควิดมาสามระลอกแล้วนะ แล้วธุรกิจของเรามันคือท่องเที่ยวซึ่งกระทบเต็มๆ รอบหนึ่งยาวนาน รอบสองปานกลาง รอบสามมาอีกแล้ว ต่อให้ใจมันได้ยังไงตัวเลขมันก็ไม่หลอก มันก็ทำให้ใจท้อไปเหมือนกันนะ
4. ไม่ขยันเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือความขี้เกียจ - เราอายุมากขึ้น ณ เวลานี้ก็ 42 แล้วซึ่งก็ไม่ได้แก่หรอก แต่มันก็ไม่ได้มีพลังเหมือนตอน 20-30 ทั้งภารกิจที่ต้องรับผิดชอบ ลูกๆเริ่มโตก็ต้องใช้เวลากับเขา ลูกน้องที่สับเปลี่ยนเข้าออก การทำทีมก็ไม่ได้จะง่ายเหมือนเดิม ก็มีท้อๆเหนื่อยๆไปบ้าง
5. ไม่ทันโลก ก็ต้องโศกเศร้าตรอมตรม - ระหว่างที่เราคิดว่าเราวุ่นวายยุ่งนั่นนี่ โลกมันเปลี่ยนไปนะครับ อะไรที่เคยทำได้ตอนนี้มันไม่ได้แล้ว เค้าไป tiktok, youtuber แต่เรายังมะงุ่มมะง่าหราอยู่ จะอยู่เก่าก็ไม่เก่า จะไปใหม่ก็ไม่ใหม่ มันเลยออกมาเป็นอาการงงๆมึนๆอย่างที่เห็น

5 ทางแก้ไขที่คิดไว้ จะทำได้มั้ยยังไม่รู้ ขอสู้ดูก่อน ไม่หยุดเดินแปลว่ายังไม่ยอมแพ้นะ

1. คิดจะเขียนก็เขียนเลย อย่าเมินเฉยผ่านเลยไป - หลายครั้งแล้วตั้งท่าแล้วก็อิดออดไปมา หาข้ออ้างนั่นนี่ให้ตัวเอง สุดท้ายก็ไม่ได้เขียน ผ่านไปอีกวันเปล่าๆเปลี้ยๆ อยากเขียน เขียนเลยทันที
2. ช่างแม่ง หัดสะกดว่าช่างแม่ง - บางทีมันคิดเยอะไงว่าเขียนไปแล้วจะกระทบนั่นนี่ป่าววะ เอาเถอะมันต้องกระทบอะไรสักอย่างแน่ๆแหละ ก็ต้องเข้าใจ มันเป็นไปไม่ได้หรอกว่าเราทำบางสิ่งอย่างมันจะไม่กระทบอะไรเลย ก็คิดให้ดีๆเอาให้ดี แล้วก็เล่าเรื่องไปเลย
3. ลิสต์หัวข้อไว้ก่อน ตอนเขียนจะไม่งง - อย่างตอนนี้คือไม่ได้ลิสต์นะครับ คือด้นเขียนไปเรื่อยๆเลยแต่ข้อดีคือมันคิดไว้นานแล้วไง แต่ตอนหน้าๆจะต้องมีการวางแผนกันสักหน่อย ไม่งั้นจะออกทะเลไปไกล
4. ถ่ายรูปเยอะๆ จะไม่เลอะตอนเขียน - เมื่อก่อนผมไปไหนก็จะกดมือถือถ่ายไว้ พอเรากลับมาดูจะคิดได้ว่าเราถ่ายไว้ทำไม ตอนนั้นเราคิดอะไรอยู่ แล้วมันก็จะเอามาทำเป็นเรื่องเล่าได้ ทุกวันนี้เป็นโรคขี้เกียจยกมือถือมาก ต้องปรับใหม่ เจออะไรปุ๊ปถ่ายปุ๊ปๆปั๊ปๆ จับโมเม้นไว้ก่อน
5. ทำใจร่มๆ บทจะคมมันก็มาเอง - ในสายงานครีเอทีฟบทจะคิดงานออกมันก็คิดออก ครั้นจะคิดไม่ออกมันก็ตื้ออยู่อย่างงั้น การทำใจผ่อนคลายพักผ่อนบ้าง หยุดคิดงานบ้าง ก็อาจจะทำให้เราคิดอะไรบางอย่างได้แทน หรืออาจจะเจ๋งกว่าเดิมก็เป็นได้

สรุปบทเรียนของผมนะครับ ก็นั่นแหละเจอปัญหาก็ต้องคิดหาทางแก้ (คีย์บอร์ด mac ผิวสัมผัสดีกว่าของยี่ห้ออื่นเยอะเลย พิมพ์สะดวกมาก มันเด้งสู้นิ้วเวลาที่ต้องพิมพ์เยอะๆ ปกติผมไม่ได้พิมพ์เยอนะ) หลังจากนี้จะพยายามอัพ blog สม่ำเสมอแวะมาคุยกันบ่อยๆนะครับผม  

Search Post

Label :